محصول به سبد خرید اضافه شد
0
محصولات لاغری و چاقی| وارد شوید| ثبت نام کنید

بیماری ام اس چیستMultiple Sclerosis

دسته‌بندی: مطالب آموزشی
تاریخ: ۱۴ فروردین ۱۴۰۰
بازدید: 251
تصلب چندگانه بافت مغز یا ام اس بیماری است که سلولهای عصبی، غلافی به نام غلاف میلین خود را از دست می دهند، این بیماری، یک اختلال غیر واگیر و اتوایمیون سیستم اعصاب مرکزی است که می تواند با یک سری علائم عصبی که به طور ناگهانی یا به آرامی آشکار می شوند، خود را نشان دهد. هنوز علت و درمان قطعی بیماری ناشناخته است. به علت اثراتش روی سیستم عصبی، می تواند منجر به اختلال حرکتی طولانی مدت و در موارد حاد ناتوانی (حرکتی) شود.
 ام اس بیماری اتوایمیون پیشرونده است بدین معنی که سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین که اطراف سلولهای عصبی مغز و نخاع است و نقش محافظتی دارد حمله می کند و منجر به آسیب این نواحی می شود. غلاف میلین یک سطح صاف و هموار را فراهم می آورد و انتقال سریع پیامهای عصبی را بین مغز، نخاع و سایر بدن تسهیل می کند، هنگامیکه این غلاف آسیب می بیند انتقال پیامهای عصبی کند یا بطور کامل قطع (بلوکه) می شود که در نتیجه عملکرد آن پیام کاهش یافته یا از بین می رود. این نواحی آسیب دیده پلاک نام دارند.

علائم بیماری ام اس
علائم ام اس زمانی آشکار می شوند که سلولهای عصبی مغز و نخاع نتوانند بطور درستی با سایر قسمتهای بدن ارتباط برقرار کنند. ام اس طیف وسیعی از علائم را ایجاد می کند و می تواند بینایی، تعادل، قدرت، احساس، هماهنگی و اعمال بدن را تحت تأثیر قرار دهد. این علائم ممکن است اشکالات بینایی، اختلالات احساسی، اختلالات گفتاری، لرزش، فلج یا کرخت شدن نواحی مختلف بدن، اختلال ادراری و ضعف عضلانی باشد. مسیر بیماری بطور گسترده از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. در برخی از بیماران، علائم بیماری گاهی اوقات در فواصل زمانی مکرر و گاهی بعد از سالها فروکش می کند و بر می گردد. در برخی افراد دیگر، بیماری بطور ثابت پیشرفت می کند. شروع ام اس معمولا در سنین 20 تا 40 سالگی است و در موارد معدودی علائم بیماری در کمتر از 15 سال یا بعد از 60 سال ظهور می کند. زنان خصوصا در سنین جوانی تقریبا 2 برابر مردان به بیماری ام اس دچار می شوند.
این بیماری اغلب در مناطق معتدل مثل اروپای شمالی دیده می شود. در اروپا و آمریکای شمالی، ام اس شایعترین علت ناتوانی عصبی در بین بزرگسالان است و یک نفر از هر 800 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد. ام اس بین آسیائیها، بومیان آمریکای شمالی و جنوبی و اسکیموها بسیار نادر است. MS مسلما یک بیماری ارثی نیست، اما بیماریی است که تحت تأثیر فاکتورهای مختلفی است که یکی از آنها می تواند سابقه ژنتیکی افراد باشد. هیچ ژنی که مسئول ایجاد این بیماری باشد شناخته نشده است اگرچه ثابت شده است که تعداد اندکی از ژنها باعث افزایش خطر این بیماری می شوند.
رژیم درمانی برای بیماری ام اس
نقش اصلی رژیم غذایی در ام اس توانا ساختن افراد در اداره کردن مشکلات معمول در این بیماری از قبیل خستگی، بی اختیاری، یبوست و کمک به آنها به منظور جلوگیری از تشدید علائم است.
رژیمهای غذایی ارائه شده بر اساس 3 فرضیه علت ام اس است: افزایش یا کاهش ماده غذایی، واکنش آلرژیک به یک ماده  غذایی و اثرات سمی یک ماده غذایی است.
بنابراین اصول معمول رژیم درمانی به این ترتیب است: رژیم غذایی حاوی پروتئین بالا و روغنهای ضد التهابی (مغزها، دانهها و ماهی آبهای سرد) سبزیجات نارنجی، زرد و سبز تیره، غلات کامل از قبیل گندم کامل، برنج قهوه ای، جوی دوسر و ذرت کامل.
البته لازم به ذکر است که غذاهایی مانند گندم، لبنیات، تخم مرغ، سویا، مرکبات، گوجه فرنگی، ذرت، شکلات، ماهی و بادام زمینی آلرژی زا هستند، به همین منظور این غذاها ابتدا محدود می شوند و برای مشاهده عکس العمل افراد دوباره به آنها داده می شود.
بسیاری از افراد مبتلا به ام اس به غذاهای حاوی گلوتن حساسیت دارند. گلوتن پروتئینی است که در گندم یافت می شود. همچنین غذاهای تصفیه شده، الکل، کافئین، چربیهای اشباع و افزودنیها محدود می شوند. اسیدهای چرب ضروری امگا 6 و امگا 3 احتمالا پیشرفت بیماری، شدت و دوره عود آن را کاهش می دهند. خوردن روغنهای حاوی امگا 6 به میزان 1500 میلی گرم 2 تا 3 بار در روز توصیه می شود.
 روی 30 میلی گرم در روز و سلنیوم 200 میکروگرم در روز برای این بیماران مفید است. در صورتیکه رژیم غذایی حاوی سطوح بالای اسیدهای چرب غیر اشباع با چند بند دوگانه باشد، دریافت کافی ویتامینهای ای، ب6،ث و عنصر روی ضروری است. ویتامین ای یک آنتی اکسیدان قوی است که از پراکسیداسیون اسیدهای چرب غیر اشباع جلوگیری می کند، و ویتامین ث نقش محافظتی برای ویتامین ای دارد. روی و ویتامین ب6 اجزای آنزیم دلتا – 6 – دی سچوراز هستند این آنزیم از اکسیداسیون اسید چرب غیر اشباع جلوگیری می کند. نوشیدن الکل و سیگار باعث تهی شدن منابع مواد مغذی بدن از جمله ویتامین ث شده و در نتیجه علائم بیماری را تشدید می کنند.

آیا ویتامین د می تواند خطر ام اس را کاهش دهد
مکملهای ویتامین د ممکن است که اثرات مثبتی بر سیستم ایمنی افراد مبتلا به ام اس داشته باشند، ویتامین د بر بعضی از مواد شیمیایی تأثیر می گذارد که این مواد، سیتوکیناز ها را در سیستم ایمنی تعدیل می کنند، در نهایت این تغییرات ممکن است برای مبتلایان به ام اس مفید باشد. برخی مطالعات نشان دادند زنانیکه مکمل ویتامین د به مقدار زیادی دریافت می کردند، نسبت به کسانیکه مکمل دریافت نمی کردند، 40% بروز (پیدایش) ام اس در آنها کمتر بود. اما در این مطالعه مشخص نشد که دریافت مکمل ویتامین د  روی پیشروی بیماری ام اس اثر مثبتی دارد یا نه. به علاوه ثابت نشده است که اثر مثبتی بین ویتامین د و داروهای مولتی ویتامین حاوی ویتامین ای ، و ویتامینهای گروه ب وجود دارد، به این معنی که آیا این ویتامینها نقش محافظتی برای ویتامین د دارند یا نه.
برچسب‌ها:

slim

دیدگاه‌ها

رفتن به بالای صفحه

فروشگاه اینترنتی قرص لاغری، مرکز خرید انواع قرص های لاغری